Transport krajowy i międzynarodowy- różnice, zasady przewozu i popularność

Każdego dnia, zarówno po drogach w naszym kraju, jak i poza jego granicami, przemieszcza się ogromna liczba samochodów transportowych. Spowodowane jest to przede wszystkim wymianą towarów pomiędzy firmami z różnorodnych branż i dziedzin.

Obecnie, transport drogowy jest oceniany jako najbardziej bezpośredni i najłatwiej dostępny spośród wszystkich odmian. Najlepiej świadczy o tym obecna infrastruktura. Rząd większość swojej uwagi skupia właśnie na budowaniu nowych i remontowaniu nieco starszych odcinków dróg. Dzięki takim rozwiązaniom znacznie bardziej dochodowy staje się nie tylko przewóz krajowy, ale również ten wykonywany za granicą. Mimo to, zestawiając ze sobą oferty różnych przewoźników, można dojść do wniosku, że tylko niewielki odsetek firm trudniących się transportem krajowym, chętnie angażuje się również w przewozy międzynarodowe.

Czym jest transport międzynarodowy?

Z definicji ustanowionej w art. 83 ust. 3 pkt 1, można się dowiedzieć, że transportem międzynarodowym jest określany przewóz towarów z miejsca nadania na terenie kraju, do miejsca docelowego, znajdującego się poza obszarem Unii Europejskiej. Może się to wydawać nieco niezrozumiałe, ponieważ transport do państw UE wcale nie należy do grupy przewozów krajowych. Wytłumaczenie na tę okoliczność także występuje w powyższej ustawie. Otóż transport ładunków z naszego państwa do innych krajów członkowskich Unii Europejskiej jest dokładnie określany mianem wewnątrzwspólnotowego.

Szerszy rozwój przewozu zarówno międzynarodowego, jak i wewnątrzwspólnotowego miał miejsce po 2004 roku. To data symbolizująca przystąpienie kilku krajów, w tym Polski do Unii Europejskiej. Od tamtej pory, przewóz towarów na terenie państw zrzeszonych we Wspólnocie stał się znacznie prostszy, niż miało to miejsce dotychczas. Wielu polskich przedsiębiorców zdecydowało się na eksportowanie swoich produktów na rynek globalny oraz zaczęto podejmować szerszą współpracę z przedstawicielami zagranicznych marek.

Transport krajowy – najbardziej popularna forma przewozu

Pomimo nieustannie rozwijającego się rynku zagranicznego, to wciąż transport krajowy należy do grona najpopularniejszych. Na ten moment, wielu polskich przewoźników nie ma możliwości rozszerzenia oferty na skalę międzynarodową. Wpływ na to ma wiele czynników, do których należy m.in. pozycja finansowa. Choć usługi transportowe międzynarodowe mogłyby dla wielu okazać się bardzo opłacalne, to zajmują one dużo więcej czasu. To przekłada się na brak dostępności floty, a co za tym idzie – opóźnienia w dostawach.

Krajowy transport drogowy również posiada swoją ścisłą definicję, zamieszczoną w ustawie z dnia 6 września 2001 roku. Głosi ona, że transportem krajowym nazywamy wykonywanie działalności gospodarczej, polegającej na przewozie osób lub mienia, tylko i wyłącznie pojazdami zarejestrowanymi w kraju. Ponadto cały przejazd ma mieć miejsce wyłącznie na drogach przebiegających przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Podstawowe różnice pomiędzy transportem krajowym, a międzynarodowym

Nie tylko powyższe informacje, ale również intuicja może podpowiadać, że kluczową różnicą dotyczącą obu tych odmian przewozu jest terytorium. Czynnik ten stanowi wyłącznie podłoże dla wielu różnorodnych płaszczyzn. Mowa między innymi o kwestiach logistycznych czy organizacyjnych. W przewozie krajowym korzysta się wyłącznie z przepisów organizacji transportu, ustanowionych w naszym kraju. Drugi przypadek wymaga natomiast znajomości i stosowania się do zasad, panujących zarówno w państwie docelowym, jak i we wszystkich strefach, przez które poprowadzony jest przejazd. Warto przytoczyć jeszcze przykład transportu wewnątrzwspólnotowego, gdzie istnieje powszechna i silnie ustandaryzowana polityka celna oraz lista pewnych założeń wynikających z mocy traktatów europejskich. Na jej podstawie zakłada się, że sposób rozliczania usług transportowych na terenie państw zrzeszonych jest taki sam jak w kraju, w którym dana firma przewozowa posiada swoją siedzibę.

Zakres dokumentów obowiązujących w obydwu rodzajach transportu

Niezależnie od rodzaju transportu, dokumenty obowiązujące w drogowym przewozie ładunków możemy podzielić na cztery grupy. Dotyczą one przede wszystkim:

Kierowcy – uprawnienia do poruszania się ciągnikiem siodłowym po drogach publicznych, ważne badania lekarskie, karta kierowcy oraz certyfikaty potwierdzające kwalifikacje;
Pojazdu – dowód rejestracyjny, ważne ubezpieczenie, upoważnienie dotyczące osób mogących poruszać się danym zespołem pojazdów;
Dostępu do rynku przewozowego – przeważnie jest to licencja na wykonanie przewozu drogowego towaru;
Transportowanego ładunku – certyfikat pochodzenia towarów oraz list przewozowy.

Biorąc pod uwagę dokumenty w transporcie międzynarodowym, oprócz wyżej wymienionych możemy wyróżnić jeszcze kilka dodatkowych zaświadczeń. Najczęściej zalicza się do nich zaświadczenie ZUS A1 oraz obowiązujące poświadczenie zgłoszenia delegacji wraz z tłumaczeniem na język urzędowy danego kraju. Każde państwo, nawet to należące do Wspólnoty UE, posiada nieco odmienne wymagania dotyczące identyfikacji zespołów pojazdów, poruszających się po jego terytorium.

Zerowa stawka VAT w transporcie międzynarodowym

Przewóz towarów poza granice naszego kraju posiada jeszcze jedną, kluczową cechę. Wielu przedsiębiorców planujących poszerzenie swojej oferty o wywóz ładunków poza terytorium UE rozmyśla, jak ma się usługa transportu międzynarodowego a vat. W końcu, za każdy wykonany przewóz na terenie Polski oraz państw członkowskich Unii Europejskiej, doliczana jest stawka VAT, wynosząca 23%. Oczywiście, jak wszędzie, tak i w tym przypadku występują pewne wyjątki. Z góry zakłada się jednak, że przewóz krajowy i wewnątrzwspólnotowy przeważnie jest obarczony takim procentem.

Zwolnienie z podatku VAT występuje natomiast w czasie realizacji transportu międzynarodowego. Taka ulga obejmuje wszystkie te transporty, których wykonanie potwierdzi list przewozowy z dowodem przekroczenia przez towar granicy z państwem nienależącym do zrzeszenia UE.